Kamis, 29 Maret 2012

ALAM TAKAMBANG JADI GURU. (bagian I)

IDUIK BAK CANDO RUMPUN AUA

Baa kakanyo rumpun aua,
Ataupun talang buluah bambu,
Walaupun tumbuah ditapi lereang.
Tanah suko tabiang mamuji.

Kok indak lah urek nan mangungkuang
Taban bandaro sadionyo.
Bukik pun indak taseso,
Lurah di bawah talinduangan,
Gagang manjelo dapek junjuang,
Maso rabuang carian urang,
kok gadang banyak manfaat,
Lah tuo paguno juo

Satinggi-satinggi batang batuang,
Pucuaknyo runduak ka bawah,
Manyilau bumi tampek tumbuah,
Guno nan tidak talupokan,

Sambia babisiak bakeh rabuang
Kok sampai kalian gadang
Usah lupokan jaso tanah,
Tau mambaleh budi baiak.

Lamahnyo pulo kadikatokan,
Maliuak di puta angin,
Manggerai dipupuik ribuik.
Bak cando-cando ka tumbang,
Jangan ka patah ratak tido.

Tapi tibo tapaso inyo kareh
Bisa malantiang ka udaro
Indak siapo ka manahan.
Satiok rueh basambilu,
Tiok buku bamatang pulo
Langkok jo duri jo miangnyo,
Namun tabungkuih dalam kalupak,
Dari lua tak nampak rupo.

USAH DITIRU BAK TIBARAU
Iduik tibarau barumpun-rumpun,
Batangnyo barueh-rueh,
Badaun panjang bakalupak.
Kalau dipandang dari jauah,
Saroman bana bantuak tabu.
Raso amba indak batantu,
Pangicuah gadang kironyo.

Tarago ketek sabantuak jaguang,
Disilau indak babuah,
Bungo sahalai tak manaruah.
Kalau-inyo tumbuah di lereang
Atau di tanah katinggian
Sinan tabukak rasionyo.

Barambuih angin ka mudiak,
Tibarau madok ka mudiak,
Kok bakisa arah ka ilia
Inyo baputa kian pulo.

(Dikutip dari Album Pitaruah Ayah karya Yus. DT. Parpatiah)

Tidak ada komentar:

Posting Komentar